آرمان‌گرایی، اگر آرمانش دست‌نیافتنی باشه، چندان به درد زندگی روزمره نمی‌خوره، هرچند که در درازمدت به زندگی آدم جهت می‌ده. ولی آرمان‌گرایی عملگرایانه [۱] هم هدف بزرگ و ارزشمندی داره، و هم هر لحظه می‌شه باهاش زندگی کرد و ازش سود برد.
به‌کاربردن نرم‌افزارهای آزاد یک جور آرمان‌گرایی عملگرایانه است.
برای خیلی از ما، نرم‌افزارها (شامل اپ‌های موبایل) جعبه‌های سیاهی هستند که هر کاری دلشون می‌خواد می‌کنند (نمایش تبلیغ، محدود کردن استفاده، و بعضاً دزدی اطلاعات شخصی ما)، و در ضمن گاهی هم اون کاری رو می‌کنند که ما واقعاً ازشون می‌خواهیم! ولی اگر نرم‌افزار روی گوشی/کامپیوتر شما نصبه، باید همون (و فقط همون) کاری رو بکنه که شما ازش می‌خواهید. نرم‌افزارهای آزاد این جوری‌اند، یعنی به آزادی‌های چهارگانهٔ شما احترام می‌گذارند. و برعکس، نرم‌افزارهای غیرآزاد (چه مجانی باشند و چه پولی) هرکاری رو که اون‌ها دلشون می‌خواد می‌کنند. در واقع، نرم‌افزارهای آزاد رو شما کنترل می‌کنید، و نرم‌افزارهای غیرآزاد شما رو کنترل می‌کنند!
[۱] به انگلیسی: pragmatic idealism